Driekoningen was eeuwenlang het feest van de armen. Zingend van deur tot deur, scharrelden ze iets eetbaars bij mekaar. Rond het feest van Driekoningen bestaan er van oudsher vele volkse gebruiken. Een gebruik in nog veel gezinnen is, dat men een boon stopt in de Driekoningentaart: wie de boon vindt in zijn stuk taart mag die dag koning zijn en het menu samenstellen!

Driekoningen is niet alleen synoniem van bedelzingen aan de deur. Zonder taart of pannenkoeken is het feest niet compleet. Wie de in het gebak verstopte boon heeft, is even koning en mag een papieren kroon op het hoofd zetten. Deze traditie is eeuwenoud.

Onze voorouders grabbelden in een zak met houten snijwerkjes met daarop de beeltenis van de koning en zijn hof. Hofnar, koningin, muzikant of soldaat. De koning besliste soeverein wie in welke huid kroop. Hij was heer en meester. Dronk hij, dan moest het hele gezelschap zijn voorbeeld volgen.

Het frangipaneachtige gebak dat met Driekoningen te koop is, is uit het franse dorpje Pithivier afkomstig. Het verhaal wil dat koning Karel IX, na een bezoek aan zijn vriendin Madame Marie Touchet, door een bende Hugenoten in het bos van Orléans gevangen genomen werd. Toen de snoodaards hun vergissing inzagen, probeerden ze de koning gunstig te stellen door hem een plaatselijke delicatesse voor te schotelen. De paté in bladerdeeg beviel de vorst dermate dat hij de pasteibakker die het recept bedacht prompt tot koninklijke patissier uitriep. De vleesvulling werd later door amandelcrème vervangen.   Als je zelf Driekoningentaart wil maken dan geven we jou een eenvoudig recept.